Günümüzde COVID-19’a maruz kalanlar, işsizlikle mücadele edenler gibi sorunlarla politikacılar arasında da empati vurgulanır hale gelmiştir ve çoğu taraf kendi siyasetçilerinin empati yapabilmesini vurgularken karşı tarafı yapmamakla suçlamaktadır.

Kaliforniya Üniversitesi, Davis’ten araştırmacılar, empatinin genellikle bir erdem olarak tasvir edilmesine rağmen, empatiyi ifade eden kişilerin mutlaka olumlu görülmediğini öne sürüyor.

Doktora adayı ve makalenin baş yazarı olan Y. Andre Wang  “İnsanların empati kuranlar hakkında ne düşündüğünün, empatisini kimin aldığına bağlı olduğunu gördük. İnsanların, ahlaki açıdan sorgulanabilir bireylere empati gösterenleri sevmesi veya saygı göstermesinin şart olmadığını ifade ediyor.

Araştırmacılar Amerika Birleşik Devletleri’nde 3.000’den fazla katılımcıya, birisinin olumlu (terfi gibi) veya olumsuz (iş poblemi gibi) kişisel bir deneyimini başka bir bireyle paylaştığı ve bu bireyin paylaşılan kişisel deneyime empati ile ya da tarafsız olarak yanıt verdiği çeşitli senaryolar gösterilmiş. Katılımcılar daha sonra, yanıtlayanı ne kadar beğendikleri ve yanıtlayanı ne kadar sıcak buldukları gibi yanıtlayıcı hakkındaki izlenimlerini derecelendirmişler.

Araştırmanın kilit noktası ise kişisel deneyimi paylaşan karakterin , olumlu ya da olumsuz olarak tasvir edilmesi olmuş. Örneğin, bir çalışmada, bazı katılımcılar onun beyaz milliyetçi bir kuruluşta çalıştığını, diğer katılımcılar ise bir çocuk hastanesinde çalıştığını öğrenmiş. Başka bir çalışmada, kişisel deneyimi paylaşan karakter ya aşı yanlısı ya da aşı karşıtıymış )

Araştırma sonucunda empati kuranı değerlendirme derecesinin empati kurulan karakterin özellikleriyle ilgili olduğu saptanmış. Katılımcıların empati kuranı empati alan karakter de sevildiğinde sevip saygı duyduğu, karakter beğenilmediğinde ise empati kurucuyu pek sevmediği  ve saygı duymadığı hatta bazı çalışmalarda kınadıkları görülmüş.  

Araştırmacılar, “İnsanların genellikle sevmedikleri başkalarıyla empati kurmaya teşvik edildiği, ancak bundan her zaman hoşnut olunmadığı " sonucuna varmıştır.

Bu bulgular, empatinin genellikle ulusal bölünmelere ve çekişmelere bir çözüm olarak lanse edildiği mevcut sosyopolitik ortamda empatinin nasıl işlediğine dair çıkarımlara sahiptir.

Daha fazla empati her zaman daha mı iyidir? Bu çalışma insanların empatiyi sosyal bir sinyal olarak gördüklerini, kimlerle empati kurmayı seçtiğinizin, kime değer verdiğinizi ve neyi savunduğunuzu gösterdiğini yani fazla empatinin her zaman daha iyi olarak algılanmadığını gösteriyor.

Empati elbette değerlidir. Ama bu her derde deva değil. Toplumsal bölünmeler arasında empati kuran insanlar reddedilirse, empati bu ayrımları her zaman kapatmayabilir. Bunun yerine, onları güçlendirebilir bile. “